Even een klein stukje intro over het hoe en waarom van dit zwart-wit portret.
Tot 1935 (toen Kodachrome werd geïntroduceerd) werden er nog helemaal geen kleurenfilms gebruikt in de fotografie. Hele generaties zijn opgegroeid met zwart-wit beelden. Misschien dat we daarom wel een nostalgisch gevoel krijgen als we zwart-wit foto’s bekijken. Maar zwart-wit fotografie kent ook anno 2015 nog voldoende toepassingen, zeker in de portretfotografie.
Doordat kleur niet kan afleiden worden compositie, vormen en lichtval veel belangrijker. Het draait om het onderwerp, in dit geval het portret. Monochrome (zwart-wit) foto’s brengen een gevoelige kant naar voren en geven diepte. Ze bieden de kijker een kans een object of een persoon beter te onderzoeken, doordat het beeld meer grafische elementen bevat. Door een enkel gezicht op te nemen in zwart-wit, geef je de kijker de kans het gezicht te onderzoeken in alle verschillende grijstonen.
In dit geval wilde ik een indringend portret maken van Dirk dat eerder vragen oproept en fascineert, dan dat het leuk is voor bij oma aan de muur. Door de mooie onscherpte van het 50 mm 1.4 Sigma objectief, komt de aandacht vooral op de indringende blik van het model te liggen. Ik ben zelf erg tevreden met het uiteindelijke resultaat.
